شکوفه آلوورا
دانه چیا – محصول جدید نیوشا
۱۴۰۰-۰۷-۱۶
ختمی
۱۴۰۰-۰۷-۱۶
نام تجاری گیاه:
Aloe Vera (Barbadensis Miller), Barbados Aloe, Aloe Arborescens
نام علمی گیاه:
Aloe barbadensis Mill.
تاریخچه:
گیاهان آلوئه شامل بیش از ۳۰۰ گونه هستند که آلوئه باربادنسیس در جهان بیشتر شناخته شده است؛ گیاهی گرمسیری که به خانواده سریشیان (Asphodelaceae) تعلق دارد.
آلوورا گیاهی بدون تنه یا با تنه‌ی بسیار کوتاه است که تا ارتفاع ۱۰۰-۶۰ سانتی‌متر رشد می‌کند. آلوورا ساقه‌های گل‌دهنده، بدون شاخه، عمودی و راست در سال دوم در فصل زمستان می‌زاید که به بلندی ۱۵۰-۹۰ سانتی‌متر رشد می‌کند. این ساقه گل‌های زرد و نارنجی می‌دهد که در سنبله کمکی آرایش گرفته‌اند. برگ‌های گوشتی ضخیم به صورت بوته‌ای دارد که به آن ظاهری متمایز می‌دهد. برگ‌های آن سبز تا خاکستری- سبز هستند و برخی واریته‌های آن نقاط سفید بر روی قسمت بالایی و انتهایی سطح تنه نشان می‌دهند. حاشیه برگ دندانه‌دار است و دندانه‌های سفید کوچک دارد. گل‌ها در تابستان بر روی سنبله تا ارتفاع ۹۰ سانتی‌متر می‌رویند. هر گل کمی آویزان است و کاسبرگ لوله‌ای زرد به طول ۳-۲ سانتی‌متر دارد.
آلوورا باربادنسیس میلر در آفریقا نشأت گرفت و در سراسر دنیا از طریق منابع طبیعی یا فعالیت‌های انسانی گسترش یافت. کاربرد آن به ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح برمیگردد و این موضوع توسط لوح‌های باستانی به جا مانده در منطقه بین النهرین که نشان‌دهنده چگونگی کاربرد دارویی آلوورا است، تصدیق می‌شود.
مصریان چگونگی درمان مردمشان از طریق مصرف آلوئه را حدود ۵۵۰ سال پیش از عصر حاضر و در سال ۷۴ پیش از میلاد بیان کردهاند.
به دلیل ویژگی‌های شفابخش این گیاه دارویی، در حال حاضر در سراسر دنیا کشت و در آب و هوای گرم نواحی آسیا، اروپا و آمریکا یافت می‌شود. آمریکای جنوبی یکی از تولیدکنندگان بزرگ آلوورا است. آلوورا باربادنسیس میلر در آیورودا به عنوان کوماری (Kumari) شناخته می‌شود. کوماری از واژه‌ی سانسکریتی Kaumarya به معنی “شاهزاده خانم” گرفته شده است.
خواص
۱- افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی
در سال ۲۰۱۸، فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره‌های اتانولی گل این گونه آلوورا (Aloe barbadensis) در موش‌های تحت درمان با هیدروژن پراکسید بررسی شد و نتایج آن در مجله Food and Agricultural Immunology منتشر شد. بازده عصاره گل برپایه اتانول ۵/۹ درصد (وزنی-وزنی) بود. ترکیبات فنولیک به عنوان ترکیب مهم گیاه درنظر گرفته می‌شوند که می‌توانند رادیکال‌های آزاد را سرکوب کنند. محتوای فنولیک کل معادل ۲۰/۱۳ میلی گرم کاتچین در هر ۱۰۰ گرم وزن خشک بود. در میان این ترکیبات فنولیک، محتوای وانیلیک اسید بالاترین بود که می‌تواند با فعالیت‌های آنتی‌اکسیدانی گل‌های این گونه آلوورا مرتبط باشد. فعالیت‌های بهداماندازی رادیکال عصاره‌ها با محتوای فنولیک کل مرتبط شدند. بنابراین، گل آلوئه باربادنسیس می‌تواند منبع مؤثری از آنتی‌اکسیدان طبیعی باشد.
در مطالعه‌ای نیز یک ترکیب آنتی‌اکسیدانی قوی از عصاره متانولی آلوورا باربادنسیس میلر جدا شد. فعالیت آنتی‌اکسیدانی این ترکیب مشابه اثر آلفا-توکوفرول بود که با استفاده از هموژنات‌های مغز رت (سوسپانسیونی از قطعات و اجزای سلول که به هنگام همگن‌سازی بافت حاصل می‌شود) در شرایط in vitro ارزیابی شد.
در مطالعه‌ای دیگر ظرفیت آنتی‌اکسیدانی هیدروفیلیک (آبدوست) گل آلوورا خشک شده مستقیما با محتوای پلی‌فنولی و فلاوونویید آن مرتبط شد.
۲- بهبود عملکرد کبد
آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی مانند سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) و کاتالاز (CAT) برای حفظ پایداری و عملکرد طبیعی سلول و کنترل محیط داخل سلول ضروری است. رادیکال سوپراکسیدِ بسیار واکنش‌پذیر می‌تواند توسط آنزیم سوپراکسید دیسموتاز به هیدروژن پراکسید تبدیل شود. آنزیم کاتالاز در کبد بسیار زیاد است. این آنزیم از پراکسی‌زوم‌های کبد نشأت می‌گیرد و به متابولیز هیدروژن پراکسید به آب و اکسیژن کمک می‌کند. از طرفی دیگر، آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز کاهش هیدروپراکسیدها مانند هیدروژن پراکسید را کاتالیز می‌کند. در آزمایشی بر روی بافت کبد موش‌های نر مشاهده شد که فعالیت‌های آنزیم‌های SOD، GPx و CAT در نمونه بافت کبد آسیب دیده کاهش یافت. سپس این فعالیت‌ها در نمونه‌های درمان شده با عصاره گل آلوورا افزایش یافتند. این نتایج نشان می‌دهد که هیدروژن پراکسید باعث آسیب اکسیداتیو در نمونه‌های کبد آسیب دیده می‌شود، درحالیکه استرس اکسیداتیو ایجاد شده توسط هیدروژن پراکسید (۰/۵ میلی مولار) در یک سلول کبد طبیعی انسان توسط آنزیم‌های آنتی اکسیدانی کاهش می‌یابد. عصاره‌های گل آلوورا فعالیت آنزیم‌های سوپراکسیدا دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز را در بافت کبد موش‌های تحت تیمار با هیدروژن پراکسید بالا برد.
مواد مؤثر
ترکیبات فنولیک شامل کومارین، گالیک اسید، کافئیک اسید، دی-کاتچین، وانیلیک اسید، ناریکنین، رزوراترول، سینامیک اسید، تیمول، کوئرستین، نارینجین، اپی‌کاتچین، جنتیسیک اسید، کلروژنیک اسید، p-کوماریک اسید و فرولیک اسید در گل‌های آلوورا باربادنسیس شناسایی شدند.
دانستنی ها
– در حال حاضر بیش از ۳۰۰ گونه آلوورا در دنیا موجود است، اما شناخته شده‌ترین و قابل قبولترین آن‌ها گونه‌های باربادنسیس میلر است.
– به طور کلی با نگاه به تفاوت بین مراحل اولیه رشد و بلوغ، می‌توانید آلوورا باربادنسیس میلر را از سایر گونه‌های گیاه آلوورا تشخیص دهید. این گونه تعدادی نقاط سفید رنگ در مراحل اولیه رشد دارد اما این نقاط به هنگام بلوغ این گونه آلوئه ناپدید می‌شوند. برگ‌های آن مانند سایر آلوئه‌ها آبی-سبز نیستند بلکه سبز یا خاکستری- سبز هستند.
– تعداد گل‌های این گونه آلوورا از ۲۰ تا ۶۴ و در گزارشی دیگر از ۲۰ تا ۹۴ در هر خوشه آلوئه متغییر است.
– کمیسیون بین‌المللی مطالعات آلوورا (IASC)، ایالات متحده گونهbarbadensis miller را به عنوان تنها آلوئه حقیقی به رسمیت می شناسد؛ زیرا بهترین خواص درمانی را دارد. این گونه را می‌توان از طریق گل زرد متمایزش تشخیص داد.
– آلویین A و B، عامل ملینی آلوئه، در گل‌های خشک شده آلوورا باربادنسیس میلر انباشته نمی‌شوند.
– گل‌های آلوورا دارای ارزش تغذیه‌ای هستند و در صنعت غذا و داروسازی کاربرد دارند.
– گل‌های آلوئه از نظر اندازه، شکل ظاهری، رنگ و فصل شکوفا شدن بسیار متنوع هستند.
حد مجاز مصرف
در حال حاضر اطلاعات معتبر و کافی درباره حد مجاز مصرف روزانه گل آلوورا وجود ندارد.
– به طور کلی دوز واحد توصیه شده برای مصرف روزانه ۰/۰۵ گرم پودر آلوئه باربادنسیس است.
مصرف دوزهای خوراکی زیر در تحقیقات علمی مورد مطالعه قرار گرفته‌اند:
یبوست: مصرف ۲۰۰-۱۰۰ میلی گرم آلوئه یا ۵۰ میلی گرم عصاره آلوئه در شب مورد استفاده قرار گرفته است.
دیابت: مؤثرترین دوز و شکل مصرف آلوئه برای دیابت نامشخص است. دوزها و شکلهای مصرف گوناگونی از آلوئه به مدت ۱۴-۴ هفته به شکل پودر، عصاره و آبمیوه استفاده شده است. مقادیر استفاده روزانه پودر ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ میلی گرم و آبمیوه ۱۵ تا ۱۵۰ میلی لیتر می‌باشد.
فیبروز زیر مخاطی دهان (نوعی بیماری دهان): آبمیوه خالص آلوورا ۳۰ میلی لیتر ۲ مرتبه در روز همراه با استعمال ژل آلوورا خالص بر روی ضایعه ۳ مرتبه در روز به مدت ۳ ماه استفاده شده است.
برای کاهش وزن: محصول خاص ژل آلوورا حاوی ۱۴۷ میلی گرم آلوئه ۲ مرتبه در روز به مدت ۸ هفته استفاده شده است.
بهترین زمان مصرف
۱ تا ۲ ساعت قبل یا بعد از غذا.
عوارض جانبی و واکنش های حساسیت زا
در حال حاضر اطلاعات معتبر و کافی درباره ایمنی مصرف گل آلوورا وجود ندارد. در شرایط زیر پیش از مصرف آلوورا با پزشک مشورت کنید:
– بارداری وشیردهی: گزارشی وجود دارد که آلوئه با سقط جنین مرتبط است. همچنین می‌تواند عامل خطری برای نقص مادرزادی باشد. در صورتی که باردار یا شیرده هستید، از مصرف خوراکی آلوئه پرهیز کنید.
– کودکان: کاربرد مناسب ژل آلوئه بر روی پوست احتمالا ایمن است. مصرف شیره و عصاره برگ به صورت خوراکی توسط کودکان احتمالا ناایمن است. کودکان زیر ۱۲ سال ممکن است درد و کرامپ‌های شکمی و اسهال داشته باشند.
– دیابت: به نظر برخیبرخی محققین آلوئه می‌تواند قند خون را پایین بیاورد. اگر شما آلوئه را به صورت خوراکی مصرف می‌کنید و دیابت دارید، سطوح قند خونتان را در فواصل زمانی کوتاه کنترل کنید.
– بیماری‌های روده‌ای مانند بیماری کرون، کولیت های زخمی یا انسداد و گرفتگی روده: اگر هر یک از این شرایط را دارید، شیره آلوئه را استفاده نکنید. شیره آلوئه تحریک‌کننده روده است. به یاد داشته باشید که محصولات تهیه شده از برگ‌های آلوئه حاوی مقداری شیره آلوئه است.
– همورویید: اگر همورویید دارید، شیره آلوئه را مصرف نکنید چراکه می‌تواند وضعیتتان را بدتر کند. به یاد داشته باشید که محصولات تهیه شده از برگ‌های آلوئه حاوی مقداری شیره آلوئه خواهد بود.
– مشکلات کلیوی: دوز بالا از شیره آلوئه با نارسایی کلیوی و سایر مشکلات جدی مرتبط شده است.
– جراحی: آلوئه ممکن است بر سطوح قند خون اثر بگذارد و می‌تواند با کنترل قند خون در طول جراحی و بعد از آن تداخل ایجاد کند. حداقل ۲ هفته قبل از جراحی مصرف آلوئه را متوقف کنید.
* هر فرد ممکن است نسبت به گیاهان و ادویه‌های خاصی حساسیت داشته باشد که این حساسیت باید در درجه اول توسط خود فرد و در درجه دوم توسط پزشک تشخیص داده شود. البته این واکنش‌های آلرژیک عوارض جانبی مزمن یا حاد ایجاد نمی‌کنند و بعد از شناسایی گیاه حساسیت‌زا و قطع مصرف آن، عوارض ناشی از آلرژی برطرف خواهد شد.
هیچ شرکت یا هیچ محصولی نمی‌تواند از واکنش‌های آلرژیک بدن‌های مختلف از پیش آگاهی داشته باشد. ناسازگاری بدن با یک یا چند گیاه خاص هر چند به ندرت پیش می‌آید اما به هر حال ممکن است مصرف کنندگانی با آن مواجه شوند.
تداخل‌های دارویی احتمالی
در مورد تداخل دارویی گل آلوورا اطلاعاتی در دسترس نیست؛ به طورکلی تداخل‌های دارویی گیاه آلوورا به شرح زیر می‌باشد:
دیگوکسین (لانوکسین)، داروهای ضد دیابت (گلیمپراید، گلیبوراید، انسولین، پیوگلیتازون، رزیگلیتازون، کلرپروپامید، گلی پیزاید، تولبوتامید)، سووفلوران (اولتان)، ملین‌های تحریک‌کننده (بیزاکودیل مانند کورکتول و دلکولاکس، کاسکارا، روغن کرچک و سنا)، وارفارین (کومادین)، داروهای ادرارآور (کلروتیازید، کلرتالیدون، هیدروکلروتیازید).
کاربرد در طب قدیم
کاربرد آلوورا به عنوان گیاه دارویی در متنهای باستانی بسیاری ذکر شده است. یونانیان، رومیان، چینی‌ها و هندیان باستان از این گیاه استفاده کردند.
پزشک و گیاه شناسی یونانی، پس از سفر به امپراطوری روم به عنوان جراح ارتش، کتابی به نام “De materia medica” منتشرکرد و درباره اینکه چگونه آلوئه می‌تواند باعث بهبودی مجدد فلور روده، عفونت‌ها و سوختگیهای پوست و درمان بیماری‌ها مانند هموروئید شود، نوشت.
گل آلوورا زمانی که فرد انرژیش را بیش از حد استفاده کرده و سیستم ایمنی‌‌اش پایین است، استفاده می‌شود. این افراد ممکن است انرژی زیادی داشته باشند اما اغلب اوقات بیش از اندازه از آن استفاده می‌کنند که باعث خستگی می‌شود. اسانس گل آلوورا از طریق متعادل کردن استرس، بین جسم و روح هماهنگی ایجاد می‌کند.
آنتی اکسیدان های قدرتمند موجود در شهد شکوفه آلوورا، آن را به یک ترکیب ضدپیری ایده‌آل تبدیل می‌کند. شهد ارزشمند شکوفه آلوورا پوست را در برابر استرس اکسیداتیو با اثر آنتی اکسیدانی‌اش محافظت می‌کند. استرس اکسیداتیو توسط رادیکال‌های آزاد ایجاد می‌شود. پلی فنول‌های موجود در شهد شکوفه، گروهی از آنتی‌اکسیدان‌های قدرتمندی هستند که می‌توانند رادیکال‌های آزاد را خنثی و در نتیجه محافظت سلولی پوست را به طور طبیعی و مؤثری تقویت کنند.
